شرایطِ فرضی برایم متصور است که در آن فرزندم را _از روزی که به دنیا آمده_ با نامی بخوانم و بعد از گاهی ببینم که این اسم اصلاً برایِ او نیست و از آن لحظه به بعد، چیز دیگری صدایش بزنم. از همان لحظه‌ای که حقیقتی در نظرم تغییر شکل داده و در چهره‌اش چیز دیگری دیده‌ام. طفلک کودکم! شما بگویید انصاف است که مادر شوم؟ مرگ پیش از تولد برایش بهتر نیست؟
شاید زنی که می تواند چنین حقیقت عمیقی را در چهره فرزندش ببیند شایسته تر باشد به مادری بیش از هر زن دیگری.
پاسخحذفشاید.
پاسخحذف