آدم‌ها کارتن‌خواب که می‌بینند دو نوع واکنشِ بسیار
ناشبیه به هم بروز می‌دهند:
عده‌ای خوشحال می‌شوند که میزان بدبختی‌شان از حجمِ
بدبختیِ کارتن‌خواب رؤیت شده کمتر است و مذهبی‌ترها خدایشان را شکر می‌کنند. و همگی
زودتر راهشان را می‌کشند و می‌روند تا مبادا بوی کارتن‌خواب بگیرند.
دیگرانی هم هستند که مدتی خیره می‌شوند به خنزر‌پنزرهای
طرف و امیدوارند نگاهشان به هم گره بخورد و در صورت مواجهه با بی‌محلی به خود می‌گویند:
" یادم باشد کارتن‌خواب که شدم به آدم‌هایی که از کنارم می‌گذرند با محبت نگاه
کنم. طلفکی‌ها گناه دارند ". برای این دسته بوی کارتن‌خواب یادآورکولیان لورکایی،
زخمه بر ساز، لندن و غیره است.
قدم زدنِ دوستان از دو سنخِ متفاوتِ فوق‌الذکر در
محله‌ٔ کارتن‌خواب‌های شهر نه تنها لذتِ هر دو را زایل می‌کند، بل شبهاتی در بابِ سلامت
روان به میان می‌آورد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر